Horatius

Miden iyi, ayakların sağlamsa, kralların hazineleri seni daha fazla mutlu edemez.

Buna karşılık, şöyle böyle tanıdığım ya da hiç tanımadığım insanlar arasında düşmanlarım olduğunu kabul etmek bana daha zor ve acı geldi...Özellikle beni çok uzaktan tanıyan, benim de kendilerini hiç tanımadığım kimseler arasında bana düşmanlık besleyenlere rastladım. Kuşkusuz dolu dolu ve kendimi mutluluğa sere serpe bırakıvererek yaşadığımı seziyorlardı: Affedilmez bir şeydi bu. Başarı havası, belli biçimde taşındığı zaman, bir eşeği kudurtur. Öte yandan yaşamım adamakıllı doluydu ve zamansızlıktan bir sürü teklifi reddediyordum. Sonra da, aynı nedenden, bu reddedişlerimi unutuyordum. Ama bu teklifler bana, yaşamları dolu olmayan ve yine aynı nedenden benim reddedişlerimi anımsayan kimseler tarafından yapılmıştı.... İşin içinden nasıl çıkmalıydı? Mutluluğunuz ve başarılarınız, ancak bunları cömertçe paylaşmaya razı olduğunuz takdirde affedilir. Ama mutlu olmak için başkalarıyla fazla ilgilenmemek gerekir. Bunun üzerine çıkış yolları kapanır. Ya mutlu ve yargılanır ya da bağışlanır ve sefil olacaksınız.

Albert Camus

Hayatım boyunca yabanda yalnız bir gezgin olacağımı her geçen gün daha da çok düşünüyorum.Tanrım, patikalar beni nasıl da çekiyor. Bunun üzerimdeki karşı konulamaz cazibesini idrak etmeniz mümkün değil. Her şey bir kenara, yalnız başına yolda olmak en iyisi...Hiç bir zaman durmayacağım.Ve dünyadan göçme vakti geldiğinde bunun için en vahşi,en yalnız,en ıssız yeri bulacağım.

Jon Krakauer

Lucy Campbell

Düşündüm. Avcuma aldığım nohutlara bakarak hayatımı, ne işe yaradığını bilmediğim zavallı yaşantımı düşündüm. Nohut ve makarna gibi, bir araya getirilemeyen parçalardan oluşan günlerime acıdım.

Oğuz Atay

Bazen hepimiz bir filme hapsolmuşuz hissine kapılıyorum.. Repliklerimizi biliyoruz, nereye doğru yürüyeceğimizi biliyoruz, nasıl oynayacağımızı biliyoruz, sadece kamera yok.. Yine de çıkamıyoruz filmin içinden! Ve film kötü..

Charles Bukowski

Boyun eğmek zorunda kaldığım her şeyi unutup,
böyle çok sessiz ve huzurlu bir yerde dinlenmek istiyorum…

Lale Müldür

The Voyage of Life: Old Age, Thomas Cole (1842)

Beni bir şeyle kandır ne olsa inanırım
Yeter ki ihtimam göster gerçeği çoktan geçtim

Ali Lidar

Borges

Ne kadar uzun ve karmaşıksa da, her yazgı gerçekte bir tek an içerir; İnsanın kim olduğunu anladığı an!

Hava soğuyunca, gölge veren ağaçları unutursun.

İbrahim Tenekeci

Marianne Stokes, The Passing Train 1890

Frank Weston Benson, Summer Day 1911

John Everett Millais 1887

Sana hep yanındaki yörendeki insanlar gibi olmayı mutluluk sandırttılar. Bir eş, bir iş, bir bebe. Statü, şöhret, para. Saygınlık, herkesin el üstünde tuttuğu insan olmak, herkesi geçmek. Hep bunlara erişmeye çalıştın. Ve bunları elde edince de mutlu olduğunu sandın. Sen de haklısın; yanındaki yörendeki herkesin bunlara sahip olarak mutlu olduğunu görüyorsun. Sadece kendi çıkarı için yaşadı ve mutlu oldu. İş arkadaşını başarısı için ezdi ve mutlu oldu. Ülkenin, dünyanın, yeni neslin geleceğini değil de, çocuğunun geleceğini düşündü ve mutlu oldu. Herkes böyle yapıyor, herkes gibi yapmayanlar delidir ya. Ama ya herkes yanılmışsa? İşte o zaman onlarla beraber sahte bir mutluluğun ardından gidiyorsun demektir. Peki; sahte mutluluğu nasıl anlayacaksın? Çok kolay; huzursuzluk ve bir arpa yol kat edememe.

Mehmet Çağan,  Mutluluğun Arsız Yüzü

Jeremy Lipking 1976

Aslında dünyanın hiçbir yerinde  rahat edemeyen, sadece bulundukları yerden başka bir yere doğru giderken, iki yer arasında mutlu olan insanlardanım.

Thomas Bernhard

Beşikten mezara niçin gittiğimizi bilseydik, bu yol boyunca tıpkı mektepten azad olmuş çocuklar gibi şarkı söyleyerek giderdik.

Maurice Maeterlinck

J. Kirk Richards , Labourers in the Vineyard

Nasıl ki bitkiler seranın sıcak ve tropik ortamında hızla gelişirse, kuruntular da karanlıkta aynı gelişimi gösterirler. Endişeyle kıvranırken en karmaşık olmayacak kuruntular hızla kabuslara dehşet verici resimlere dönüşür..sarmaşık gibi her yanı kaplar ve kişinin soluk bile alamayacağı şekilde adeta boğazını sıkar.

Stephan Zweig

Persona (1966)

İncinmek için kimse gerekmiyor sana. Zehir yüzüğün göğüs kafesinde.

Şükrü Erbaş

Her çaresizlikten binlerce dalgınlık edindin.

Şükrü Erbaş

Wings of Desire (1987)

Her şey sonbaharla gider, evet, sonbaharla her şey gider.

Fernando Pessoa

Derdim yok benim, mirasyedi gibi param da var. Patronum da, karım da, çocuklarım da yok; sadece varım, hepsi bu. Bu dert öyle belirsiz, öyle metafizik bir şey ki, utanıyorum doğrusu.

Jean-Paul Sartre

İnsan yaşamında bir kez de olsa kendine şu soruyu sorup yanıtlamalıdır: Sahip olduğum her şeyi kaybettiğimde beni ayakta tutacak olan nedir?

İhsan Fazlıoğlu

Özge Dirik

Sakat bir attım.
Kimse kurşununu harcamadı bana.

Wanderers - Erik Wernquist

 
                    Wanderers - a short film by Erik Wernquist

1. 

August Malmström , Dancing Fairies 1866

Dünyaya kalbiyle sokulanlar çabuk yaralanır; kalp hassastır, hile bilmez.

Kemal Sayar

Andrew Wyeth,1976

Sören Kierkegaard

İnsanın esnekliği gerçekten unutma gücüyle ölçülebilir. Unutamayan kişiden bir şey olmaz. Bir unutuş ırmağının (Lethe) aktığı yer var mıdır, bilmiyorum; bildiğim bir şey var ki, unutuş sanatı geliştirilebilir. Fakat bunun yolu, izlenimlerin tamamen ortadan kaybolmasından geçmiyor; unutkanlık başka şey, unutma sanatı bambaşka bir şey. Doğanın muhteşemliği, bir zamanlar kaos olduğunu unutmuş olmasından gelir; fakat bu düşünce her an yeniden canlanabilir. Pek çok insan sadece hoş olmayanı unutmaya çalışmanın sonucunda unutuşu, geçmişi gürültüsüyle boğan dizginlenemez bir güç olarak algılar. Fakat unutmak gerçekten sessiz sakin bir iştir, fakat hoş olmayanla olduğu kadar hoş olanla da pratiği yapılması gereken bir iş. Geçmişte kalan hoş bir şeyin bir de hoş olmayan yanı vardır ki o da bir yoksunluk duygusunu uyandırmasıdır; bu hoş olmayanın üstesinden unutarak gelinir.

                                                         

Birbirimizi anlayamayacağız korkusuyla, sözcükleri gereğinden çok fazla kullanıyoruz. Konuşmamanın, iletişim kurmayı reddetme anlamına çekilmesinden, kabalık olarak görülmesinden korkuyoruz. Ayrıca, çok fazla konuşuyoruz. Sessizlik bizi ürkütüyor. Sessizliği denetleyemiyoruz. Oysa sessizlikte, sezinlediğimiz ama tanımadığımız dürtülerin, özgürlüğün ve gelişigüzelliğin son noktası saklıdır.

Gündüz Vassaf

Hırs hayatın tuzudur. Nereye gitti peki? Ya ben bu hayata anlam veremedim ya da gerçekten anlamsız. Ama daha iyisini de bilmiyorum. Bana gösteren de olmadı. Sen hızla hareket eden parlak bir kuyrukluyıldız gibi bir çıkıyor, bir kayboluyordun. Ben de her şeyi unutup sönmeye devam ettim.

Ivan Gonçorov

Ruth Etting - All of me (1931)

Villa Torrigiann, Lucca

Bırakın bir başka insanın derinliğine, çok insanın, kendi derinliğine bakmaktan korktuğunu düşünüyorum.

İbrahim Çolak

Vento-Virginia Mori

Sonbaharda bir yol gibi: temiz, pak süpürüyorsun, sonra yol bir kez daha kurumuş yapraklarla örtülüyor.

Franz Kafka

Santiago Rusiñol

Herkes herkesin bir sigara içimi kadar umurunda…

Ali Lidar

John Cassavetes

Tuscany

Eşyayı dahi incitme!' diyen bir medeniyetin mensuplarıyız. Su içtikleri bardağı öpen Mevlevileri düşünün. Ormana girerken, genç ağaçları korkutmamak için baltanın sapını bezle saran Tahtacıları. Şimdi ise birbirlerinin küçük bir hatasını bekleyen ne çok insan var. Dolayısıyla, ne çok acı.

İbrahim Tenekeci

Saçımın tek bir telini bile şimdi daha iyi tanıyor değilim ve kendime eskiye oranla tek bir adım bile yaklaşmadım. 

Ingeborg Bachmann

Kafka

Ólafur Arnalds - Near Light

Kadıköylü bir şairin dediği gibi : Umutsuz bile değilim..

"Ne kadar geç uyursam yarın o kadar geç kalkarım" temennisindeki gizli çaresizliği bulunuz..

Ali Lidar

Uyumakla uyuyamamanın fark etmediği bir yer var. Gitmekle kalmanın aynı şey olduğu bir yer. Sadece istediğiniz sorulara cevap verebileceğiniz, sadece istediğiniz zaman konuşabileceğiniz, ellerinizin ve ayaklarınızın hep soğuk olduğu ama hiç üşümeyeceği bir yer var. Var.. Vardır. Olmalı.. Bu kadar saçmalığın başka açıklaması olamaz çünkü.

Michael ‘Nick’ Nichols, Serengeti Milli Parkı-Tanzanya

Kendime Kıssa

Bir sultan, rüya âleminde dişlerinin önden arkaya doğru döküldüğünü görür. Gördüğü rüyanın yorumunu yaptırmak üzere rüya yorumcularından birini huzuruna çağırır ve ondan gördüğü rüyanın tabirini ister. “Sultanım!” diye cevap verir tabirci, “O kadar uzun yaşayacaksınız ki, bütün oğullarınızın ölümlerini göreceksiniz.” Sultan, oğullarının ölümünden bahseden tabircinin sözlerine öfkelenir, muhafızlarına adamı zindana atmalarını emreder. Sonra başka bir tabirciyi çağırır ve aynı rüyayı ona da anlatır. “Sultanım!” der bu defaki tabirci, “Allah size o kadar bereketli ve uzun bir ömür hediye edecek ki, evlatlarınızın hepsinin mutluluklarını göreceksiniz ve hepsinden uzun yaşayacaksınız.” Sultan bu habere çok sevinir ve tabirciye kese kese altın ihsân eder. 

İki tabirci de aynı şeyi söylemiştir

Snow with Ravens - Otto Dix 1935

Bilmem sizde de böyle midir; yolculuk benim üzerimde daima iyi ve unutturucu bir tesir yapar. Istıraplarımızın, üzüntülerimizin mekânla, yahut hayatımızın tabiî muhiti ile sıkı bir alâkası olsa gerek. Bir muharririn dediği gibi, falan yerde en kesif şiddetinde olan bir acı iki yüz kilometre daha ötede ve başka insanlar içinde biraz daha hafif ve daha kabil-i tahammül oluyor.

Ahmet Hamdi Tanpınar

Acı bir düğümle bizi ölüme aşina kılan uyku, solgun ruhların ilacıdır.

Sâdık Hidâyet

Polonaise - Shigeru Umebayashi

Limon Yağmuru

Belki ötelerde, hemen önümde durmakta olan ben’den daha az sıkıcı bir şey çıkar ümidiyle ayağa kalkıyorum. Bana beni unutturacak bir şey. Herhangi tuhaf bir şey. Benim rüyam bu, keşfetmeli, gezmeliyim.

Emrah Öztürk

Olta balık için var, balığı yakaladıktan sonra oltayı unutabilirsin. Tuzak tavşan için var, tavşanı yakalarsan tuzağı unutabilirsin. Kelimeler mânâ için var, bir kez mânâyı tahsil ettikten sonra kelimeleri de unutabilirsin. Kelimeleri unutmuş ve bu sayede kendisiyle konuşabileceğim bir kişiyi nerede bulabilirim?

Çuang-Tzû

Kainatın kaygan zemininde kimseye tutunmayacaksın.

Murat Menteş

The Times | Paul Sérusier,1919

Yıllarca mırıldandım olmadı, artık yalvarıyorum
Tanrım n’olur bir fiyaka bağışla bana

Haydar Ergülen

Kalbin kırığından söz etmeye sıra bile gelmiyordu
Beklemek üzerine felsefe kitabıydık.

Didem Madak

Bilmek her zaman güzel değildi. Anlamak sevinç vermiyordu her zaman. Çözmek aklı doyursa da ruha iyi gelmiyordu.

Ahmet Ümit

Kıyı kasabaları bizi daha "insan" yapar mı?

Başlıktaki sorunun en sert, en sarsıcı cevabını geçenlerde Bodrum'da gördük. 

Yirmi yıl önce Bodrum'a yerleşen bir İngiliz on iki yıldır baktığı köpeğini ortalık yerde kafasına tahta ve kürekle vura vura öldürdü.

Köpeğine yıllarca birlikte baktıkları veterinerin yaklaşmasına bile izin vermedi.

Sırf köpek artık yaşlandı diye...

43 yaşındaki İngiliz kendini savunurken de yaptığının çok normal olduğunu söyledi. "Zaten ölecekti. Nasıl öldüğünün ne önemi var?" dedi; "her gün onlarca insan ölüyor, sesinizi çıkartıyor musunuz?"

Diyeceksiniz ki, adam hasta!

Öyle olsun.

Demek ki, neymiş? Bu "şirin sahil kasabaları"na yerleşince insan kendiliğinden şirinleşmiyor, hastalıkları iyileşmiyormuş... 

Meselenin hepimizle ilgili tarafına gelirsek... 

Büyük kentler boğuyor bizi...

İnsan yanlarımızı törpülüyor, mekanikleştiriyor, mecburiyetlerimize mahkûm ediyor, belki eğlendiriyor ama neşelendirmiyor. 

İşte o zaman kaçmak istiyoruz.

En çok da bir sahil kasabasına... 

Ya gerçekten emekli olunca ya da kent hayatından bir biçimde "emekliye ayrılma" fırsatını bulunca, oralarda bir meşgale arıyoruz.

Yazları kalabalıkla neşelenmek, kışları sükûnet içinde kafa dinlemek ne hoş olur diye düşünüyoruz.

Bir sabah birdenbire daha iyi, daha güzel, daha müşfik bir insan olarak uyanacağımızı hayal ediyoruz.

Fakat kendimizden kaçabilir miyiz? Hoyratlıklarımızı, hırslarımızı, nefretlerimizi, aşağılık yanlarımızı, hastalıklarımızı arkada bırakıp üzerine kapıyı kapatmak mümkün mü?

Hayır!

Bunun olacağını iddia edenler ya yalan söylüyorlar ya da çok saflar. 

Ben size daha beterini söyleyeyim...

Bazen gözlerimi kaçırmaya çalışarak gözlemlemek zorunda kaldığım şeyi...

Büyük kentlerden böyle kasabalara yerleşenlerin önemli bir bölümü gün geliyor, kendilerini "posa" gibi hissetmeye başlıyorlar.

Hele yaz gelip geçtikten sonra...

Hele akşamüstleri... 

Iskartaya çıkarılmış, itilmiş, yenilmiş olma duygusu bastırıyor.

Küçük dedikoduculuklar, yerli halkı küçümsemeler falan içten içe büyüyen bu karanlık duyguyu gideremiyor.

Bastırılmış bütün patolojiler (ruhsal bakımdan sağlıksız çatışma kaynakları) su yüzüne çıkmaya başlıyor.

Yani ne deniz, ne rüzgâr, ne arka bahçedeki mandalinalar kişiyi durup dururken daha "insan" kılmaya yetmiyor. 

Yazımı iki notla bitireyim. 

Birincisi... Günümüz hayvanseverliği git gide garip bir tabloya bürünüyor: Başka her şeyden nefret ede ede hayvan sevenler var maalesef! Böyle olunca da nefret gün geliyor hayvana da patlıyor. 

İkincisi... Bilerek "kent" diyorum. Gerçekten "şehir"lerde yaşıyor olsaydık, hiçbir yere kaçmak istemezdik!

Haşmet Babaoğlu

Bekliyorsun. Ruhun enerjiyi bir yere akıtarak dirilmek istiyor, olası mı bu? Neye, kime akıtacaksın onu, kimi ortak edeceksin duygularına? Sana, senin eziyetine kim katlanabilir? Yalnızlığı kabul edemedin mi? Dostun kimdi senin?

Bekliyorsun, sürekli bekleyişleri art arda ekliyorsun; seni seyrediyorum ve ses etmiyorum çünkü bekleyişin süslü bir imparatorluğu vardır. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle dikilirsin tahtında. Sonra düşüş başlar. Başladığın yere dönüş.

Leylâ Erbil

Joseph Bail (1862 - 1921) - The evening meal

bir tek çare kaldı benim için: yolculuk etmek

Kötü bir huyum var benim: Artık böyle mi yetiştirildim, yoksa Tanrı mı beni böyle yarattı, orasını bilmiyorum. Bildiğim tek şey şu: Başkalarının mutsuz olmasına sebep oluyorsam, bilin ki ben onlardan daha az mutsuz değilim. Tabii ki karşımdakileri rahatlatan bir şey değil bu, ama bir gerçek.

Gençliğimde ailemden ayrıldığım andan itibaren paranın satın alabileceği her zevki çılgıncasına tatmaya başladım, hepsinden de bıktım tabii. Grand monde’a atıldım sonra, sosyeteden usandım, kibar kadınları sevdim, onlar da beni sevdiler, ama onların sevgisi sadece kafamla onurumu dolduruyordu, yüreğim ise bomboştu… Okumaya, çalışmaya başladım – öğrenmekten de sıkıldım – ne ünün ne de mutluluğun öğrenmekle ilgisi olmadığını anladım, en mutlu insanlar bilgisiz insanlardır çünkü, ün de bir talih meselesidir, ün kazanmak için becerikli olmak yetiyor. Derken bunalmaya başladım…

Kısa zaman sonra Kafkasya’ya gönderildim; hayatımın en mutlu anıydı bu. Çeçen kurşunları arasında bunaltının yeri yoktur sanıyordum. Boşunaymış! Bir ay geçti, kurşun vızıltılarına da, ölümün yanı başımda dolaşmasına da öyle alıştım ki, sivrisineklerle daha çok ilgilenmeye başladım. Son umudumu yitirdiğim için eskisinden de çok bunalıyordum, Bela’yı evimde gördüğüm zaman, bana acıyan kader tarafından gönderilmiş bir melek olduğunu sandım onun, ne budalaymışım!.. Yine yanılmışım.

Yabani bir kızı sevmek, kibar bir kadını sevmekten pek farklı değilmiş; birinin hoppalığı insanı nasıl bıktırıyorsa ötekinin de bilgisizliği, basitliği o kadar bıktırıyor. Yine de hoşlanıyorum ondan; mutlu anlar yaşattı bana; onun uğruna canımı bile veririm ama arkadaşlığı renksiz bir arkadaşlık. Budala mıyım, kötü bir insan mıyım, bilmiyorum; bildiğim bir şey var: Ben belki de ondan daha çok acınacak haldeyim.

Şu anlamsız dünya ruhumu bozmuş; kafam tedirgin, yüreğim doymak bilmiyor; hiçbir şeyle yetinmiyorum; zevke nasıl alıştıysam acıya da öyle alışıyorum, hayatım gittikçe boşalıyor; bir tek çare kaldı benim için: yolculuk etmek.

Mihail Yuryeviç Lermontov

Paul Gauguin Pont-Aven, 1886

Bir intihar mektubudur ömrüm..

İbrahim Öksüz

Ruth Etting - Close your eyes (1933)

Veciz Sözler

Bir gün aynanın karşısında, burnundaki kıllara ve azı dişlerinden birindeki dolguya (bir parçasının koptuğunu düşünüyordu) uzun uzun bakarken, birden gözlerini aynadaki gözlerine dikti ve yanağının seğirmesine eliyle engel olmaya çalışarak, ‘Başka bir yol bulmalısın Sulhi!' dedi yüksek ve kararlı bir sesle, 'Bu hayatın dışına çıkmak için intiharın dışında bir yol bulmalısın.' Sonra aynanın üzerindeki ışığı söndürdü, ağzını dayayıp musluktan su içti, gidip yatağına yattı.

Barış Bıçakçı

Oğuz Atay

Yaşar gibi yapmaktan, özlemez gibi yapmaktan, iyiymiş gibi yapmaktan, nefes alıp onu içimde tutmaktan, o nefeste boğulmaktan sıkıldım.

Claude Monet, 1876

Sabahattin Ali

Müthiş bir can sıkıntısına ve melankoliye düşmemek için ne kadar gayret gösterdiğimi görmüyor musun?

Kendisinden beklentilerin en düşük olduğu ağaç galiba palmiye. Ne meyvesi var, ne dalları bir işe yarar ne de zavallı, ip kadar gölgesi bir derde deva olur. Palmiyeden yapılan bir mobilyanın iyi olduğunu ya da yapraklarının bilmem ne hastalığına iyi geldiğini ya da gölgesinde serin ve huzurlu bir öğle uykusu çekilebildiğini hiç duymadım. Kessek gövdesinin bile bir boka yarayacağını zannetmiyorum. Üstelik neredeyse hiçbir işe yaramıyor olmasına rağmen yaprakları olabildiğince yukarıda, kibirli ve artist.. Velhasıl işe yaramaz kelimesini bir palmiyeye yakıştırabiliyorum bir de kendime...

Evrene huzurunuzda mesajımı iletiyorum. Reenkarnasyon diye bir şey varsa eğer, sonraki hayatımı palmiye olarak geçirmek istiyorum. Amin...

Ali Lidar

Ben çocuk da olmadım, genç de olmadım. Daima yaşlıydım.

Cemil Meriç

Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında

Başkası olmadığım, yalnızca kendim olduğum için mutluydum. Bu açıdan bana yalnız kovboy denilebilirdi. Bütün takım oyunlarından nefret ediyordum. Başkasına karşı sayı almam gereken yarış türlerinden nefret ediyordum. Ben daha çok durmadan yüzmek istiyordum, yalnız ve sessizlik içinde.

Haruki Murakami  

Her (Aşk ) - 2013

 Joaquin Phoenix

Sana anlam ifade eden şeyler hakkında diğer insanlarla çok fazla konuşma fırsatı bulamıyorsun değil mi?

Jo Walton

Yaşamak Sanatı

Şu tek kelimelik ve oldukça basit “bilmiyorum” sözü veya 4. Louis’nin severek kullandığı “bir bakayım” ifadesi sabırla ve sebatla söylenebilse, konuşmaların ortalama değeri mucizevi tarzda yükseltilmiş olurdu.

André Maurois

Kötülük etmeyi istememek başka, bilmemek başkadır.

Seneca

Defianda me Dios de mi

İnsanın, kendi gardiyanı olduğu bir hapishaneden kaçması çok zordu.

Hakan Günday

Emin olmak ihtiyacı. Yalancı istikbalin şüpheli vaatlerine değil, teminatına ve senedine ihtiyacım var. Hâlbuki o vaat bile etmiyor ve kendine beni nasıl karşılayacağını sorduğum vakit, korkunç bir dilsizlikle susuyor.

Peyami Safa

The Angels of Sodom, Gustave Moreau,1890

Birhan Keskin

Önü denizle başlayan bir kasabadaydık
sanki yıllardır buradaydık. her şey düzelecekti
orada doğmaya çabalayarak öldük.

Trust the instinct to the end, though you can render no reason.
Emerson

The wizard in Guilin

Woosra Kim

Ben insanları sevmek için azami gayretimi sarf ediyorum. Fakat niçin.. Niçin her şey, bu yukarıda saydığım hayaletler gibi. Her şeyi iyi bulup, kapılarını bana sımsıkı kilitliyorlar?

Sait Faik Abasıyanık

Bir şey ümit etmemenin rahatlığından başka barınacak ruhi bir köşem kalmamıştı.

Peyami Safa

Bazen kendimi korumak için sevimli bir kirpi gibi davranıyorum,
ama dikenlerim en çok bana batıyor.

Didem Madak

Away We Go (Uzaklara gidelim)-2009

                           Yönetmen : Sam Mendes   Oyuncular: John Krasinski, Maya Rudolph

Rebecca (1940)

The Ground Beneath Her Feet

"Bir yere ait olmayan insanlar ne olacak?"
"Nereye? Nereye ait olmayan?"
"Herhangi bir yere. Herhangi bir şeye, herhangi bir kimseye. Fiziksel olarak bir bağı olmayanlar. Uzay boşluğundaki kuyruklu yıldızlar gibi hiçbir çekim gücüne tabi olmayanlar...."

Salman Rushdie

Nereden geçsem benim değil,
Kalamam hiçbir yerde

Birhan Keskin